مدح و شهادت حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها
جـذبه از یاقـوت و گوهـر می‌رود سـورۂ اخـلاص و کـوثـر می‌رود زجـرها دیـده ست اما غرق شوق؛ مـحـضِ دیـدار پــیــمـبـر مـی‌رود لـرزه می‌افـتـد به جـانِ مـرتـضی هر زمان که جانبِ « در» می‌رود گرچه خوانده مجـتـبی أمن یُجـیب خـوب مـی‌دانـد کـه آخـر مـی‌رود نیمه شب «عجّل وفاتی» خوانده و دیـگـر از آغـوش بـسـتـر می‌رود با چه حـالی حـضـرت دارالـشّـفـا مضـطر و بشکـسته پیکر می‌رود از دو چشمش اشک جاری می‌شود تا که زینب سمتِ معـجـر می‌رود روضه بر پا می‌شود وقتی حسین تـشـنـه در آغــوش مـادر می‌رود! |